Chcę poświęcić cykl notek bohaterowi neurotycznemu. Nie rozgrzebując jego lęków, głupoty i w konsekwencji - jego grzechów. Miejsce na to jest w konfesjonale.

Jak ten człowiek pogubiony, poraniony, ma trafić do Boga? Co można mu wskazać - Kogo wskazać?

Jan Paweł II w Redemptor Hominis, 10. napisał: "Człowiek zostaje w tajemnicy Odkupienia na nowo potwierdzony, wypowiedziany na nowo. Stworzony na nowo."

Jakie piękne słowa.

Pisałam w notce o pastorze Spike'u jak to on i jemu podobni prowadzili powierzony sobie lud w całkiem inną stronę. 

Czytamy w Księdze Rodzaju, iż najgłębszym, pierwotnym powołaniem człowieka jest stać się "obrazem i podobieństwem Boga". Wszyscy ludzie mają tę wiedzę głęboko w swoim sercu. Nie umieją jej nazwać.

Lecz czymże innym jest pragnienie szczęścia, miłości, piękna, harmonii, akceptacji? Szukanie sensu życia i potrzeba realizacji najważniejszego celu?

Czego pragnęły i próbowały osiągnąć dzieci kwiaty?

Właśnie tego wszystkiego.

Szukali nie dość, że po omacku, bo ich pasterze wyprowadzili ich w pole. Szukali z zajadłą determinacją, czując że bez spełnienia tych potrzeb nie da się żyć - po prostu. Jakże często kończyli samobójstwem.

Już św Augustyn w Wyznaniach pisał: "Niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie."

Różne są drogi prowadzące do Boga. Droga najpewniejsza - przez Maryję.

Chcę w tym Wielkim Poście pisać o punktach wsparcia dla nas, wędrowców.

Oto Matka Przedziwna ukazana przez świętego Efrema w Hymnie o Wcieleniu:

 

Cudem jest Twa Matka,

Pan wstąpił do Niej i stał się sługą.

Wstąpiło Słowo, stając się w Niej nieme.

Wstąpił grzmot i głos swój skłonił do milczenia.

Wstąpił Pasterz i stał się Barankiem

 

Amen

.

cdn w oparciu o teksty z IV Bocheńskiego Sympozjum Mariologicznego

 

---

tagi: maryja 

	Maryla-Sztajer
	26 lutego 2018 18:58

10     1200    8 zaloguj sie by polubić