.

W drugim tygodniu ćwiczeń ignacjańskich, po pracy nad formułą życia przyjętą przez trzy pary ludzi, rekolektant przystępuje do rozważań o Dwu Sztandarach.

Aby się nie rozpisywać przypomnę tylko, że są to sztandary 1. Chrystusa , 2. Antychrysta.

 

Człowiek od początku wśród darów otrzymanych od Stwórcy, dysponuje wolną wolą. To znaczy, że w skrajnym wypadku, może stanąć świadomie pod sztandarem Antychrysta.

.

Kto czytał Braci Karamazow pewnie pamięta, że u Dostojewskiego Chrystus milczy.

.

W ćwiczeniach św Ignacego nie milczy.

Od początku uczestnik ćwiczeń idzie za Jezusem Jego drogą. Można ją przejść gapiąc się z daleka. Można przystawać w miejscach gdzie był przed chwilą i trochę pomyśleć. Można mieć, wyhamowany czemuś, odruch by się w daną scenę Ewangelii włączyć.

.

Mamy tę odwieczną sytuację walki pod dwoma sztandarami. Jeszcze przed stworzeniem człowieka za Lucyferem poszli wszak jego zwolennicy.

Duchy walczą ze sobą. Widać tę walkę demonów np w dziełach Ewagriusza czy Kasjana.

Ponieważ nie jest możliwe zdobycie mądrości bez walki, asceci zwani atletami muszą przywdziać zbroję Bożą. Por. Ef 6, 11 - 18.

.

W moim odczuciu laika...nie teologa... ćwiczenia dot. dwu sztandarów, poprzedzone rozważaniem postawy wolności osobistej trzeciej pary ludzi z poprzednich dni ćwiczeń, mają za zadanie dać możliwość przywdziania takiej zbroi przez człowieka, który decyduje się na jawne stanięcie pod sztandarem Chrystusa.

.

Nie jest bez znaczenia czy ta decyzja wynika z chłodnej kalkulacji czy z głębokiej wiary.

.

Ignacy jak i cała tradycja ascetyczna zwalcza podstawowy grzech jakim jest wola własna, lub wola cielesna.

Walka z wolą własną staje się wyzwoleniem prawdziwej wolności i najlepszym efektem ćwiczeń jest moment Spotkania Pana. A nie tylko śledzenie Jego kroków na Jego drodze.

 

______________________________________________________________________________________

Dobrze. Mamy więc zarys czy wprowadzenie do sytuacji z którą będziemy się zmagać jeśli przystąpimy do tych ćwiczeń.

Od razu wtrącę uwagę prywatną.....idziemy na te ćwiczenia pełni choćby drobnych jak sądzimy grzechów czy uzależnień. 

.

Ignacy nie rozdrabnia się jak inni Ojcowie i mówiąc o stopniach pokory, jak widać absolutnie koniecznej by zacząć, stawia proste kryterium : wyrzeczenie się grzechu śmiertelnego. Tyle na początek. A dalej.... idąc zobaczymy sami. To już są sprawy indywidualne.

Aby nie zostawiać tu czytelnika, bo widać że ledwie zaczęłam a jednak dalej każdy musi iść ...hm....sam?....czy w towarzystwie Chrystusa.

Aby tak nie zostawiać nikogo powiem coś czego każdy doświadczył. Trzymają nas się pewne uporczywe uzależnienia. Czasem to grzech, ale czasem spowiednik w konfesjonale powie że to głupota po prostu. Znowu mamy to do rozważenia indywidualnie.

 

.

 

Jeśli jednak tak się coś do nas przykleiło, że mimo upływu czasu czyn grzeszny czy głupi wraca i wraca? Walczymy dalej.

Ale pamiętając o tym, że Bóg może i ze zła wyprowadzić dobry skutek. Jest wszechmocny.

Tak więc widząc się w ponownym upadku prosimy oczywiście o pomoc, by to zwalczyć.

I prosimy, by skoro już coś złego i głupiego popełniliśmy, Bóg zechciał to jednak spożytkować do jakiegoś choćby długofalowego dobrego efektu finalnego.

 

.

 

Mam oczywiście w pamięci swoją prywatną drogę przez te ćwiczenia.

 

Amen

.

https://youtu.be/xq-N2Aotz3M

 

.

 

---

tagi: ćwiczenia ignacjańskie 

	Maryla-Sztajer
	15 stycznia 2020 12:22

30     1601    5 zaloguj sie by polubić