http://maryla-sztajer.szkolanawigatorow.pl/czerwone-spodnie-to-francjakolory-a-wielka-wojna-stalagmitowi

.

Wyobraźnia podsuwa mi kontrastowe, czerwone plamy krwi na niebiesko zielonej wodzie, ale to już licentia poetica. Ta wojna na starych czarno białych filmach jest ..,brudna. ..ubłocona. Zadymiona. 

Prosi się o to by jakoś ją obmyć. Przyszła mi na myśl woda. Oto co z tego wynikło. 

.

Wojna trwała długo i oczywiście handel nie mógł w tym czasie przestać działać. Nie tylko bezpośrednie zaopatrzenie wojsk, ale i zaopatrzenie cywilne. W Anglii ustalono priorytet: cywilne nie powinni odczuć różnicy zaopatrzenia. Wielka Brytania to w końcu potęga morska - flota handlowa operowała na wszystkich wodach globu.

Bitwa o handel, takie określenie przyjęto, chyba dla potrzeb propagandy ...

W rejonie kanału La Manche, zwanego na Wyspach Kanałem Angielskim, na Atlantyku i Morzu Północnym, to fascynujący ciąg wydarzeń wart szerszego niż tutaj mogę przedstawić omówienia. W roku 1914 Anglicy mieli około 20 tys. statków hadlowych i była to prawie połowa ówczesnego światowego tonażu - w służbie Wielkiej Brytanii. Było o co się bić. Po prostu kwestia życia i śmierci dla gospodarki kraju.

Oczywiście drugi cel Anglii, to uniemożliwienie Rzeszy transportu drogą morską. Odcięcie przeciwnika od zaopatrzenia. Blokada portów niemieckich, ogłoszenie wód wkoło Wysp strefą wojny itd...Cały czas mówimy o planowanych działaniach statków i okrętów nawodnych.

Działania okrętów podwodnych nie były początkowo zbyt serio traktowane jako zagrożenie. Francuzi mieli na starcie 77 jednostek podwodnych, Wielka Brytania - 55, Stany Zjednoczone - 38, Rosja - 33, Austro-Węgry - 6.

Na tym tle - Niemcy dysponowali ledwie 28-ma Untersee Boots - co jak widać nie było liczbą imponujacą.

Zresztą - walka z ukrycia, atak zza węgła, czy pod wodą... itd - to metody niehonorowe.

W poprzedniej notce o Czerwonych Spodniach wojska z którymi identyfikowała się Francja, widać wyraźnie, że honor u innych nacji zaczynał jednak mało znaczyć na szybko unowocześniającym się polu walki.

Gdy Anglia zagroziła skuteczną blokadą zaopatrzenia Niemiec, ci zdecydowali że umieranie z głodu choć z honorem jest bez sensu.

Spróbowali użycia okrętów podwodnych. 

Umocnili się w swojej decyzji o wprowadzeniu U-Bootów, gdy przeprowadzono kilka skutecznych ataków torpedowych.

W czasie trwajacej 47 minut akcji z 22 września 1914,  zginęło 1400 angielskich marynarzy. Zatopiono wtedy, jakby testując okręty podwodne, kilka starych angielskich statków handlowych.

Tak spektakularny wynik spowodował konkretne decyzje. Już w 1916 niemieckie stocznie produkowały około 10 sztuk miesięcznie. Jednostki były awaryjne, zatapiane często. Źródła podają, że na morzach w zależnosci od roku przebywało realnie trochę ponad 40 jednostek niemieckich. Reszta tkwiła w portach dla naprawy czy uzupełnienia zapasów.  

Produkowane okręty różniły się parametrami. Duże i małe tonaże, kilka wręcz "oceanicznych krążowników". Stawiające miny u wejść do obcych portów...

Spora rozmaitość wersji. 

Inne kraje też oczywiście rozpoczęły dozbrajanie tego segmentu marynarki.

Warunki eksploatacji takich jednostek były bardzo trudne. Zanurzenie zbyt długie - powyżej 60/70 godzin pod wodą - powodowało zatrucie załogi dwutlenkiem węgla. Trzeba było często wracać do portu dla podładowania baterii. Uszkodzenia maszynerii nienaprawialne pod wodą nie konieczne pozwalały wrócić do portu. Trzeba się było wynurzać. Masa utrudnień życiowych dla załogi. 

Załoga, poza dowódcą, spała na podłodze, byli bez zmian bielizny by nie zabierać dodatkowego balastu. Podobnie ze słodką wodą, była tylko do picia, mycie wyłącznie w wodzie morskiej.

Temperatura wewnątrz okrętu do 35 stopni, napady klaustrofobii...

Brud, robactwo, wilgoć. 

Trudna służba. 

Nic z malowniczych obrazów dawnych walk morskich. Już nie było żaglowców, tylko dymiące kominy.

 

W 1915 admirał von Pohl ogłosił, że każdy napotkany w pobliżu Anglii statek handlowy, także pod banderą neutralną, będzie zatapiany bez uprzedzenia.

Tak zwane państwa neutralne z USA na czele natychmiast zaprotestowały oczywiście.

Zasadą było, że Niemcy nie brali łupów. Nie rozumiem tego, przy brakach zaopatrzenia mało racjonalne? Nawet wtedy, gdy już pozwalali na ewakuację cywilów, statek handlowy z towarem był bezwzgędnie zatapiany. (Anglicy jednak zabierali wpierw ładunek :)).

Niemcy zrezygnowały w końcu z obranej drogi ataku na statki pod banderą neutralnego panstwa, z obawy przed rozpoczęciem wojny ze Stanami Zjednoczonymi. Co w niczym im nie pomogło. 

Jednak mimo tylu wysiłków ze strony Rzeszy, by ustanowić blokadę, ogromne ilości towarów były przywożone na Wyspy Brytyjskie. Zboże, inna żywność, pomimo wielkich strat na morzu, docierało do jakoś cywilów.

Choc przykladowo w latach 1914/1916 milion ton zboża nie dopłynęło do Anglii. Z upływem czasu już i cywile też zaczynali odczuwać ograniczenia. 

 

Niezwykle spektakularnym, choć chyba już współcześnie słabo kojarzonym wydarzeniem, było zatopienie przez Niemców statku pasażerskiego Lusitania.

Zatonął 7 maja 1915 jakieś 19 km od południowych wybrzeży Irlandii, trafiony niemiecką torpedą.

Zginęło 1198 pasażerów. Uratowano 761, wraz z kapitanem Turnerem.

Był to statek brytyjski pływający pod banderą amerykańską, na trasie Liverpool - Nowy Jork.

 

Trwają spory o to jak doszło do tragedii. Wśród kilku wariantów bardzo prawdopodobna wydaje się brytyjska prowokacja. Zginęło około 128 Amerykanów. Część znawców tematu uważa, że w ten sposób Churchill chciał "zachęcić" USA do przystąpienia do wojny.

A wątek podejmowania decyzji w USA jest też ogromnie ciekawy. I oni też są podejrzewani o współudział. Było potrzebne uzasadnienie przed amerykańskimi obywatelami, po co ich kraj przystępuje do wojny. Odpowiednie ich nastawienie. 

Efekt propagandowy po prostu.

 

Ale wracając do "naszych" U-Bootów należy koniecznie napisać, że władze Rzeszy wydały medal pamiątkowy dla uczczenia tego "zwycięstwa" nad Lusitanią.

Bardzo prowokacyjny pomysł. Wywołał jeszcze większe oburzenie w świecie. Nie wiem niestety czyj konkretnie, personalnie. Kto za tym stał? :)

Za to np po Londynie mozna było wozić symboliczną trumnę z modelem zatopionej Lusitanii, wzmagając nastroje antyniemieckie. Gra nieszczęściem na emocjach cywilów. 

Presja innych krajów na Niemcy i totalne potępienie. Jednoznaczne wskazanie winnego.

Niemcy zawiesiły więc wojnę okrętami podwodnymi. Admirał Tirpitz składał w związku z tym trzy razy dymisję. Uważał, że należy iść za ciosem, blokować ujście Tamizy itd...Presja, presja,  nie dawać oddechu Anglikom.

Niestety.

W drugiej fazie wojny polityka Rzeszy w kwestii wojny na morzu i operowania okrętami podwodnymi była chwiejna. Zależała od tego które stronnictwo brało w danej chwili górę.

W styczniu 1917 w pałacu von Plessów w Pszczynie odbywała się decydująca narada z udziałem kajzera.

Hindenburg oświadczył, że sytuacja już nie może być gorsza, należy więc uderzać wszelkimi środkami, nie zważajac na nic.

 

Rozpoczęła się tzw wojna nieograniczona. Niemcy powszechnie uważali, że jest to wyrok śmierci na Anglię.

Jak wiemy, losy wojny potoczyły się inaczej.

.

A ja mam przed oczami fragmenty filmów wojennych z czasów PRL. Hasło: U-Boot budzi chyba w moim pokoleniu mocne emocje. Związane oczywiście z dogrywką, czyli Drugą Wojną Światową.

.

 

https://m.youtube.com/watch?v=yk9BmEZRcOI

Film pokazuje wnętrze niemieckiego ubota. 

.

 

To tylko okruchy. ..wynikiem wojny było powstanie państwowości polskiej. W odmiennym od dawnego kształcie. 

.

 

 

---

tagi: wielka wojna 

	Maryla-Sztajer
	1 maja 2018 23:14

18     2065    6 zaloguj sie by polubić