Z wyboru to z tych tłoczonych na piedestrał, to Mistrza i Małgorzatę, przeczytałem. Dostowjewskiego akurat lubiłem lekko wchodził.

Z czasem poziom intelektualny obywateli miast  i wsi został obniżony do tego stopnia, że ubyło namiętnych czytelników i czytaczy. Wtedy te same treści były przekazywane szybko w formie filmowej. Potraktowanie mózgów blenderem. Efekty znamy.

Choć ja 'załapałam' cokolwiek z Prousta dopiero po filmie W stronę Swanna ...na konfrontacjach którychś:)) 

Co Proustowi, jak widać , u mnie nie pomogło:))

.

Człowiek ma trzy wyjścia w decyzji dokonywania wyborów.
Głupek - nie uczy się nawet na własnych błędach.
Przeciętny - uczy się na własnych błędach i błędach postrzeganych w najbliższym otoczeniu.
Czytelnik - uczy się na błędach cudzych.

Do tego służy przekaz literacki. Jeżeli czytelnik nie jest neurotykiem, książka z neurotycznym bohaterem napisana przez neurotycznego autora, może zainteresować go jedynie formą, a treść jest po pro(u)stu śmieciem.

SF też czytałam od dziecka:)) Najpierw w Gazecie Wrocławskiej ..w odcinkach:)))

.

Fajny tekst - rzeczywiście coś jest na rzeczy z tą neurotycznością. Ja nie byłem w stanie nigdy czytać tej tak zwanej trudnej literatury. Podchodziłem do wszystkich chyba i się odbijałem. Tak naprawdę z neurotyków to został mi tylko Kafka, z którego przeczytałem wszystko i czasem wracam, ale chyba tylko dlatego, że w jego twórczości było mimo wszystko sporo poczucia humoru i było tam "puszczone oko". Kafka oczywiście potem został stworzony na nowo i na nowo opakowany, ale jeśli poczyta się wspomnienia o nim jego bliskich, to wtedy widzi się go prawdziwszego. I wtedy wie się, że "Proces" to nie jest żadna powieść o absurdach urzędniczych, tylko reakcja Kafki na zerwane zaręczyny z pewną kobietą. Uwiarygadnia go też to, że pisał praktycznie do szuflady i za życia nikt go nie wziął na sznurek literacki.

Łatwą tez czytałam:)) Przedwojenne zeszyty Krwawa Pani na Czachcicach itp.... Okropnie się bałam.

Akurat były wyłączenia prądu i czytałam przy tzw karbidówce, czyli lampce górniczej o sinym mrugającym świetle..brr.. mogi trzymałam na krzesle ze strachu, zeby mnie cÓś  pod stołem nie złapało:))

.

Ja też od tego. Przy innej okazji napiszę o moim czytaniu - jako takim... Ale jeszcze chcę dokończyć pewną myśl... 

Zresztą zajawki tego są w komentarzach moich Gości... Niejako naturalne... Wyjdziemy sobie chyba naprzeciw :))

.

TAK!!!

Nasz znajomy architekt /dużo pracował i uwielbiał jamniki/ kiedyś westchnął: znam swoje ograniczenia i wiem, że już nigdy nie przeczytam Prousta. 

Bardzo mi się to podobało. I zastosowałam :)

Dla mnie, po pierwsze, obrzydliwi. Zaczęłam /bo należało!/ czytać "Zbrodnię i karę". Zwomitowalam dość szybko i na tym zakończyłam czytanie tego "największego pisarza świata". No mówię, prymnityw jestem, bynajmniej :)

A mnie jeden fizyk chciał wcisnąć całego Prousta po francusku, w miłym prezencie. I chociaż był to obciach - zdołałam się wymówić. 

Gzom nasze stanowcze NIE! To mówiłam ja, koniarz. W imieniu koni.

:))

.

Heller paragraf 22 znakomity.

A z jojcem ...wiesz, Słomczyński go tłumaczył bardzo długo dla WL. I oni mu mogli zapłacić tylko wg stawek dla tłumacza, od strony. 

Więc bez końca mu wznawiali Joe Alexa...żeby jakoś zapłacić jednak.

Czytać Ulisesa nie mogłam, ale się problem rozwiązał "telewizyjnie" :)) Wtedy jeszcze miałam TV.

Słomczyński w filmie specjalnym opowiadał niby o tłumaczeniu...ale przy okazji i objaśniał tresć... Stad wiem - o czym :).

Bo poza to morze w barwie flegmy na poczatku- niegdy nie wyszłam

.

"Tego się czytać nie dało."

Ja kiedyś, będąc na tzw saksach, próbowałem przebrnąć przez „Ulissesa”. Łudziłem się, że dam radę w długie letnie wieczory. Poległem...

Przeczytałam Ulissesa... ze 30 stron w naboznym skupieniu, następne 30 rozdrazniona i znudzona. Resztę przekartkowalam, uznałam że autor ma narabane. 

Magdalenki przy tłustym czwartku.

 Proust neurotyczny był,  ale smak ciasteczek zapamiętał. I to by było na tyle dla realistki.

Tyle że tamta jego 'magdalenka' to jakiś facet....I nie pytaj, kto.... Aż tyle mi z kartkowania ksiązki nie zostało......:(.

.

I nie wódź na pokuszenie tymi ciachami:))

.

znaczy Wiśniewski był pierwowzorem bohatera Zajdla, a nie robot. Zajdel miał świetne pomysły, ale strasznie się spieszył, przez co warsztat była taki sobie, za to Wiśniewski miał pomysły jeszcze lepsze, ale warsztat okropny. Bardzo chciał pisać w stylu amerykańskim. Z takim rozmachem. A takie pisanie z rozmachem najlepiej wychodziło Dębskiemu, choć tu znowu pomysłów było mało.
Świetnym pisarzem był Sawaszkiewicz, ale z uporem maniaka nie klasyfikował się do nurtu SF, traktował jako działaność poboczną przy okazji "Mrożkowania"

Ale w Stało się jutro to nie był ani Wiśniewski, ani Zajdel, bo szukałem.

Absolutnie. Ale będąc czytaczem kompulsywnym, z relaksowym tempem 100str/h mogłem sobie bez wyrzutów sumienia odpuścić Prousta, Joyca i Dostojewskiego. Mann też mnie znudził. 

:))) Też miałam dobre tempo czytania. Stad wieczne 'braki w zaopatrzeniu' i pożeranie wszystkiego:))

.

No ale teraz już nie mogę. Oczy

.

Mam nadzieję na rozmowy wkoło tych tematów pod kolejnymi tekstami.

Sporo pisałam w ostatnich latach, coś się z tego wyciągnie. Tym bardziej, że bieżące wydarzenia bardzo mnie inspirują do takich "ucieczek" tematycznych

Już widzę więcej możliwości niż jestem w stanie napisać realnie... 

Na pewno będzie o czym rozmawiać

.

A nie Albertyna?

To już dawno temu było, ale z tego co pamiętam nie mogłem przeżyć opisów przeżyć wewnętrznych bohatera i tego wszechobecnego syfu - Albo pijacy, albo prostytutki, albo chorzy na gruźlice, albo złodzieje, a jak stół w lokalu to koniecznie lepiący się od rozlanych napojów, wszystko w najdrobniejszych szczegółach, wszędzie beznadzieja.

A czytałeś Lenina ? Ossendowskiego?

Mnie się zdaje że neurotyczna literatura często przedstawiała/lansowala wątki homoseksualne.

Nie wiem, Gorki to był dopiero "a kysz" jak dla mnie :)

To prawda. Rzeczywistość potrafi uderzać, ale tam to wszystko było tak interpretowane i ułożone żeby epatować(czy może zarażać) beznadzieją.

Jeśli chodzi o "Gre o tron" to kumpel pokazał mi jeden odcinek jak serial wchodził do telewizji i był ostro lansowany. Okazało się, że to zwykła pornografia udekorowana w elementy fantastyki.

Sienkiewicza nie czytałem i nie mam zamiaru, nie jestem grupą docelową, Tolkien powiedzmy, że wole moje brudy. A Homer się liczy za powieść, bo był bardzo spoko?

Aaaa! To o to chodzi! Teraz wiem skąd popularność serialu. Pornol i wszystko jasne. 

Właśnie ktoś mi mówił, że film to porno.

Ale ksiązka jest trochę czym innym. Jest ta sfera - jasne.

Istotne jednak, ze w czytelnik ma zwyczaj przywiązywać się, lubić jakiegoś bohatera. W Grze....oni sa wszyscy okropni... Kogoś jednak wybieramy. I on ginie.

Jest dalszy ciąg, bo gra o tron trwa... Zaczynamy z tomu na ym lubić choćby minimalnie...choćby tylko 'trzymać kciuki' za kogoś...bo wykazał jakiś rys jeden sympatycznt. I ta postać tez ginie.

.

Motto ksiażki powinno brzmieć : ci którzy to czytacie - porzućcie wszelką nadzieję.

.

I na te tomy były w bibliotece zapisy i kolejki jak na Harry Pottera...wielomiesięczne.

Ja dostawałam z pewnych powodów poza kolejką... Czytała kilka godzi i odnosiłam.

I juz wiem, co ludzi przyciąga.

W ksiazce - to nie porno.

.

Coś innego.

.

Oczywiście, można o twórczości Tolkiena mówić różne złe rzeczy i mogę się nawet z tym zgodzić, ale to nie zmienia faktu, że jego powieści są bardzo dobre.

Najgorsze jest to, że nawet nic specjalnie złego nie mogę o tym powiedzieć, pozostaje mi wzruszenie ramionami za konentarz, film za to był bardzo dobry :)

Właśnie tak. Gdyby Kossobor zaczęła od Idioty nie straciłaby całego Dostojewskiego. 

Miałam okresy pochłaniania autorami; ostatni był chyba Hrabal

Potem ambitnie postanowiłam nie czytać, żeby w końcu wiedzieć do czego sama doszłam, a co znam

z książek, żeby nikt nie mógł mi zarzucić plagiatu myśli ;  szkoda, że nie ma znaku ironii i drwiny (auto), wstatwiłabym tu

Bo film zawsze jest gorszy od książki jeśli chodzi o treści. Szczególnie jeśli jest adaptacją, a nie ekranizacją, wtedy to jest już wizja reżysera. Jest tylko pare wyjątków od tej reguły.

Czytałem to przed filmem I nie wiem ta historia cała jest jakaś nijaka. Nie porwywa, w filmie dalej taka jest. Ale dżwięk, montaż, kostiumy, walki na miecze, efekty specjalne są na najwyższym poziomie i to się bardzo dobrze ogląda. Myślę, że książki nudne i przydługie nadają się na filmy. Poza tym, jeśli książka to propaganda to trzeba ją tłuc wszystkimi kanałami i muszą działać na wszystkie zmysły. Od książki z Harrym Potterem po cukierki występujące w książce do kupienia w lokalnej żabce :)

Może tak być. To jakiś trop

.

i Union Jack na każdej skórzanej kurtce, o czym wspominał dzisiaj Coryllus.

No myślałem dokładnie o tym. Nie jestem grupą docelową bo nie życzę sobie żadnego pokrzepienia ;)

Czytałem dużo gazet. Po szkole i po pracy, rzecz jasna.

Z książek, Hm...

Witkacy mnie artystycznie ubogacił, no i z tą hrabiną w parowozie i przyszłym ludem miast i wsi.. dał mi pierwszy wykład czym będzie bolszewizm. (Miałem dzieścia lat).

Franz Kavka pokazał mi jak działa system. Narysował mi Niemców, pięknie, nikt do tej pory go nie przebił w tej cudownej interpretacji.

Polaków znam z Sienkiewicza i z klatki schodowej.

Czechów poznaję osobiście. Doświadczam ich.

Rosjanie są chyba najbardziej doświadczonym przez Zło narodem.

I jeszcze parę książek i jeszcze troszku daj Boże.

;)

Neurotycznie ponure i nie ma się do czego modlić.

Polemizował bym z Kolegą. Najlepiej Niemców opisał w Autodafe Elias Canetti, w sposób duszny, dosadny i obrzydliwy; u mnie podczas lektury żołądek z lekka strajkował. Dobrze, że to ciężka lektura, więc dozowałem sobie Canettiego na raty. Podobnie działa na mnie proza skandynawska, za wyjątkiem Karen Blixen, której mocne słońce Afryki rozświetliło mroki skandynawskiej duszy.

to niezły wciągacz jesteś....do Mistrza i Małgorzaty podchodziłam z dziewięć razy, za każdym razem zastanawiając się, czy to ja czegoś nie chwytam, czy wszechobecne snobowanie się MiM jest tylko nędznym chwytem 

Wspaniała i bardzo ważna notka. Ja też byłam molem książkowym ale nie na tym poziomie intelektualnym. Bez problemów pochłaniałam Dostojewskiego czy Tołstoja, bardzo lubiłam czytać sztuki Szekspira. Mann, Flaubert, Zola - proszę bardzo. Ale Musil i Proust okazali się nie do przebycia. Jakąś taką pustką wiało. Nawet nie można się było złościć na te treści.
A od ładnych paru lat nie czytam "literatury wysokiej". Bardzo ciekawe te uwagi o neurotykach. Czyżby chodziło o odgórnie zadekretowane zamulanie mózgów dla utrudniania moralnych wyborów. Żeby zamazać różnicę między dobrem a złem. Całe pokolenia inteligencji wyszły z tych doświadczeń literackich nieuporządkowane moralnie. Oczywiście tam podprogowo były wpuszczane pewne "podpowiedzi moralne'.
PS. Poproszę o "ciąg dalszy". Notki oczywiście. Może jakieś opinie o konkretnych pisarzach czy lekturach.

Coś mam ....po swojemu. Musi się jeszcze uleżeć

.

Nie wiem ile Pani ma lat. . Nie chcę narzucać, ale proszę zajrzeć na moje następne notki. 

To był cykl, prowadzący do konkretnego finału. 

Takie luźne ...starałam się pisać z humorem...Ale to poważne sprawy. 

.

Ja już na dziś kończę z netem. 

Mój wiek i zdrowie mają swoje prawa.

:).

.