http://gabriel-maciejewski.szkolanawigatorow.pl/czowiek-sup-ogoszeniowy-vs-czowiek-wielkie-niemowle

.

http://maryla-sztajer.szkolanawigatorow.pl/don-kichot-bohater-neurotyczny-swoich-czasow

W notce powyższej przypomniałam postać literacką, najwyraźniej marnującą masę energii po nic. 

Ale przeciwstawiłam tej walce z wiatrakami moją ukochaną świętą  - Teresę od Jezusa. Przywołany na początku tekst Coryllusa skłania mnie do obszerniejszej opowieści o działaniu skutecznym. 

Mamy w życiorysie świętej prawidłowe rozeznanie sytuacji przez Nią i podjęcie konkretnych niestandardowych działań zaradczych.

 

W roku 1560 Teresa ma już obszerne informacje o postępach protestantyzmu we Francji i Angli.

Chce coś zrobić dla Kościoła.

Będąc już od wielu lat karmelitanką, doświadcza na sobie swoistej wewnętrznej reformy zakonu, łagodzącej regułę. Zakonnicom więcej wolno. Papież Eugeniusz IV złagodził pierwotną regułę karmelitańską bullą wydaną 15 luty 1432.

Zakonnice mogły, przy zachowaniu wszelkiej uczciwosci i pobożności, często opuszczać mury klasztoru. Przebywać poza nim tygodniami i miesiącami. Szczególnie gdy osoba można (jak rozumiem obdarowująca klasztor sowicie) zażyczyła sobie stałej obecności ulubionej zakonnicy w swoim domu lub pałacu. Takiej prośbie trudno było odmówić. Teresa lubiana niezmiernie przez pewne świeckie damy, była przez swoją przełożoną  czesto wysyłana do nich.

Życie w klasztorze Wcielenia było wygodne dla ciała, ale szkodliwe dla ducha.

Teresa czyniła cały czas postępy, nauczyła się modlitwy myślnej - w najbardziej niedogodnych warunkach. I modlitwy wewnętrznej. Rozmowy z ukazującym się Jej Jezusem.

Dzieliła się swoimi umiejętnościami z siostrami. Nie było jednak atmosfery ani warunków do takiej modlitwy.

Gdy młodziutka siostrzenica Teresy, Maria de Ocampo wyraziła podobne pragnienie, by powstał dom klasztorny wolny od obowiązków towarzyskich i światowych, Teresa uznała że czas działać.

Zaczęła projektować klasztor. Pewnego razu przy komunii świętej Chrystus wyraźnie nakazał Jej ufundować taki klasztor pod wezwaniem św Józefa.

Ojciec Anioł Salazar, prowincjał Karmelu na Kastylię, udzielił jej zezwolenia na fundację.

Jednocześnie spowiednik udzielił jej zakazu takich działań pod groźbą odmowy rozgrzeszenia.

Rozumiem ze spowiednik zakonny kierował się obawą o odejście mniszki popularnej wśród sponsorów klasztoru. Widzę w tym jednak też wystawienie przy pomocy tego człowieka Teresy na próbę.

W 1561 przybył do Awili nowy rektor jezuitów, o. Gaspar de Salazar od którego zależał wspomniany spowiednik. I wnet ów ksiądz otrzymał katedrę - az w Salamance:).

Król Filip drugi, który przeniósł właśnie stolicę państwa z Valladoid do Madrytu, popierał mocno dzieło reformy.

Pod koniec sierpnia 1516 Teresa wskrzesiła swego siostrzeńca, Gonzalo de Ovalle, czym pozyskała wielką wdzięczność szwagra. I wszelką pomoc w zakupie i przygotowaniu budynku dla nowego klasztoru.

W miejscu pobytu Teresy, w klasztorze Wcielenia, powstało wielkie oburzenie sióstr i protest przeciw jej poczynaniom.

Jednocześnie z Francji dochodziły wieści o postępach luteran. 

Teresa jako niewiasta i zakonnica podlegała wielkim ograniczeniom. Jej pozycja w Kosciele była pozornie bardzo słaba.

Dzięki pomocy krewnych i przełożonych udało się w uroczystość św Bartłomieja inaugurować klasztor św Józefa .

Uroczysta msza, wprowadzenie Najświętszego Sakramentu, cztery nowicjuszki otrzymały habity...

Teresa musiała jednak sama pozostać w dawnym miejscu.

Dopiero w Boże Narodzenie 1562 mogła wrócić do założonego przez siebie klasztoru św Józefa.

Trudno tu opisac wrzawę, protesty całej Rady Miasta, innych osób przeciwko klasztorowi.

 

Nowy klasztor był założony inaczej niż dotychczasowe. Jak wiemy fundacja taka zawsze wiązała się z nadaniem ziemskim, majątkowym, by zakonnicy mogli działać w oparciu o własne finansowanie. 

Klasztor św Józefa takiego oparcia nie miał - z założenia.

Był to KLASZTOR  BEZ  DOCHODÓW

Od początku, od zakupu i skromnego urzadzenia domu, opierał się na jednorazowych, dobrowolnych datkach wiernych.

To było absolutnie nowe.

Zakonnice po prostu modliły się. Ludzie przynosili wszystko czego im było trzeba. 

Prosząc o modlitwę we wskazanych intencjach.

Widzieli, że zakonnice przebywają stale w klasztorze. Prowadzą życie skromne i święte.

Wierzyli, że ich modlitwa będzie skuteczna. Że warto mieć taką wspólnotę w mieście.

Teresa nie poprzestała na tym jednych domu. Załozyła 18 innych klasztorów.

Finalnie doszło do podziału zakonu karmelitów na bosych i trzewiczkowych.

W pewnym sensie uczniem Teresy był św Jan od Krzyża.

 

Uwazam, że była to własciwa odpowiedź na szerzący się protestantyzm.

Wierni KK byli w stanie sami utrzymać swoimi datkami zgromadzenie, gdy widzieli że siostry czy bracia zakonni żyją zgodnie z Ewangelią.

.

Historia zakonu karmelitów jest ogromnie ciekawa i obszerna. Zachęcam do samodzielnego dalszego czytania o nich.

.

 

http://maryla-sztajer.szkolanawigatorow.pl/opowiem-wam-jak-umar-swiety-jan-od-krzyza

Bonus :)

.

 

 

---

tagi: św teresa od jezusa 

	Maryla-Sztajer
	28 kwietnia 2018 11:37

28     1818    8 zaloguj sie by polubić